پارس پژواک
گروهی از مقامات دولت جمهوری اسلامی ایران، در اقدامی دیرهنگام، دستور فیلترگذاری بر دیدارگاه های بدآموز و مستهجن را صادر کردند. در واقع، افراد با حسن نیت و خوش بین این دستور را ناشی از احساس مسئولیت برخی از دولتمردان دانستند و چنین پنداشتند تاثیرگذاری جنبه های مخرب این پدیده ی غیر قابل مهار و کنترل، اندکی کاهش می یابد. بدبینان داوری دیگری داشتند و نتیجه گیری کردند که انسداد سایت ها، برای قطع ارتباط مخالفان رژیم جمهوری اسلامی ایران (چه مقیم خارج و چه ساکن در ایران) با کاربران روزافزون رایانه و اینترنت است.
اما در عمل نه این شد و نه آن!
ماجرا را بخوانید و در حیرت ما شریک شوید:
دیدارگاه مستقل و تحلیلی پارس پژواک جزو دیدارگاه هایی بود که از جانب گردانندگان چند isp گردن کلفت و با پشتوانه فیلترگذاری شد. بدین ترتیب از دهه سوم اردیبهشت بسیاری از کاربران مقیم ایران قادر به ورود به دیدارگاه پارس پژواک نبودند و نیستند.
ابتدا با مسئولان این isp ها تماس گرفتیم. جواب های سربالایی شنیدیم، ولی چون مشاهده کردیم سایت های ایرانی زبانی که گردانندگانشان خارج نشین و به زعم گردانندگان جمهوری اسلامی، برخی از آن ها دشمنان نظام شناخته شده اند، هم چنان قابل دسترسی هستند، بر حیرت و سرگشتگی مان افزوده شد و ماجرا را جدی تر از پیش، پی گیری کردیم. اما باز هم ره به جایی نبردیم.
در این مرحله چنین استدلال کردیم که اشکالی ندارد!... اگر فیلترگذاری پر صد و صدای اینترنت در ایران باعث شود دسترسی جوانان و نوجوانان به دیدارگاه های بدآموز، مستهجن و اخلاق فاسد کن محدود و دشوار شود «پارس پژواک» فدای سر مسئولان و مدیرانی که دستور فیلتر گذاری را صادر کرده اند؛ خصوصا که نفس ما بریده است و منتظر بهانه ای هستیم تا خودمان از مخاطبان «پارس پژواک» عذر بخواهیم و آن را تعطیل کنیم!
سپس در صدد برآمدیم به میزان کارآیی این فیلترگذاری پی ببریم و لذا شروع کردیم به کنترل دیدارگاه هایی که فساد و فحشا و بی اخلاقی را دستمایه ی کسب و کار قرار داده اند. اما دیدیم ای داد بی داد!... جز تعداد معدودی از این دیدارگاه ها، بقیه شامل شعار « ورود به این سایت طبق مقررات شرکت مخابرات ایران ممنوع است» نشده اند و می توان به راحتی به آن ها دسترسی پیدا کرد.
نتیجه گیری بدبینانه ما این بود که قضیه ی انسداد سایت ها یک کار تبلیغاتی بوده است و ضمنا به بهانه ی آن تعدادی دیدارگاه مستقل را که تحلیل های آن ها منافع برخی اشخاص و محافل را به خطر می اندازد، مشمول فیلترگذاری کرده اند.
نتیجه گیری خوش بینانه ما این بود که گفته مدیر فنی یکی از ISPها صحیح است که به «پارس پژواک» گفت: اگر یک مرکز ارائه ی خدمات به دارندگان سایت های مختلف ، بخشی از فضای خود را به سایت های غیر اخلاقی اجاره دهد، وقتی ما بر سر راه سرور آن مرکز فیلتر می گذاریم، تمامی سایت هایی که از طریق آن در ایران بر شبکه اینترنت قرار می گیرند، برای مشتریان غیر قابل دسترسی می شوند.
اما واقعیت ها چیز دیگری می گویند: برخی از این واقعیت ها بدین قرارند:
l فیلتر گذاری بر روی تمامی سایت های غیر اخلاقی ناممکن است. اگر هم ممکن باشد، کسانی که پول دارند با حواله کردن 15 تا 40 دلار می توانند به این سایت ها از طریق ای میل خود دسترسی یابند. یافته های ما نشان می دهد فیلترگذاری بر روی تمامی سایت های غیر اخلاقی برای کشوری مثل ایران غیر ممکن است. ضمن آن که طبق توضیح بالا، دسترسی عادی و بی هزینه به سایت های مستهجن بعد از فیلترگذاری نیز آسان است و رواج هم دارد.
l چرا تعدادی از سایت های فارسی زبان که یا خود تصاویر و فیلم های مستهجن نشان می دهند و یا سایت های مستهجن را لینک می کنند، مشمول فیلترگذاری نشده اند؟
l اگر در این فیلترگذاری مسائل سیاسی هم مطمح نظر است، چرا سایت هایی که به نظر مقامات، دشمنان قسم خورده جمهوری اسلامی هستند (و برخی از آن ها در عین حال آگهی برخی شرکت های هواپیمایی ایران را بازتاب می دهند!) مشمول فیلترگذاری نشده اند؟ نکند آن ها از «خودی» های گریم کرده هستند؟!
l چرا یک مرکز مشخص و مسئول وجود ندارد که به کسانی که دیدارگاه هایشان به ناحق فیلترگذاری شده، پاسخگو باشد؟
l چرا مقامات فرهنگی ایران به جای انتخاب راه کارهایی که سطح آگاهی افراد جامعه، به ویژه جوانان را در برابر پدیده ی غیر قابل مهار اینترنت بالا برد و آنان را به درستی با جنبه های سازنده و مخرب این فناوری آشنا سازد، به ساده ترین راه حل، یعنی فیلترگذاری متوسل شده اند؟
کلام آخر
اگر همه ی این تمهیدات برای آن است که جلوی فعالیت دیدارگاه های مستقلی نظیر «پارس پژواک» گرفته شود، به ما اعلام کنند تا خودمان داوطلبانه آن را تعطیل کنیم و مزایایش را ببخشیم به آن هایی که گمان می کنند با خاموش کردن صدای امثال ما، دیگر خطری منافع نامشروع و برنامه های تخریبی آن ها را تهدید نمی کند.
ضمنا شرافتمندانه قول می دهیم اگر رسما دستور دهند «پارس پژواک» تعطیل شود، ما به هیچ ترفندی متوسل نشویم تا به چیزی که برخی ها آن ها را «افشاگری های خطرناک» می نامند، ادامه دهیم.
البته نمی توانیم قول بدهیم دیگران با یک لب تاپ (کامپیوتر کیفی)، یک تلفن همراه و یک کارت اعتباری از یک isp برون مرزی، هر چه بخواهند به روی اینترنت قرار دهند و شما حتی نتوانید ردپای آن ها را پیدا کنید!
بله واقعیت رایانه و اینترنت این است. آن را باور کنید.
خطاب به آقای حداد عادل هم که گفته اند: شورای انقلاب فرهنگی براساس دستور رهبری مصوبه ای را در مورد سایت های اینترنتی ابلاغ کرده است، عرضی داریم:
مسلما دستور رهبری عالی ایران بر مبنایی گزارش های صادر شده که در برگیرنده ی تمامی واقعیت های مربوط به سایت های اینترنتی نیست. که اگر بود، فقط تعدادی از سایت های سیاسی و خبری ـ تحلیلی بی طرف و منصف، به همراه تعدادی از سایت های مستجهن (برای خالی نبودن عریضه!) فیلترگذاری نمی شدند.
ما فرض را بر منصف و بی طرف بودن آقای حداد عادل می گذاریم، لذا چنانچه ایشان مایل باشند، آماده ایم درستی این نظریه را در عمل به ایشان ثابت کنیم